Farkındalık çalışmamız aslında en zor çalışmalarımızdan biridir zira kişilerdeki farkındalık genelde örtülü olması dolayısıyla fark edemedikleri birçok konudan dolayı bloke olmuş vaziyettedir ve bu blokasyon bizim kişi ile temasımız, onun duygu-düşüncelerine ulaşmamız noktasında oldukça sorun yaratabilmektedir.
Bazen kişinin örtülü kibri bazen örtülü stres hallerinden doğan depresyon bazen örtülü vaziyette bulunan öfke, pasif agresyon bazen de örtülü kompleksler ve dahası kişide derin farkındalık engellerine sebebiyet verebilmektedir.
Farkındalık çalışması öfke kontrolü, kibrin tevazu ile dengelenmesi, pasif agresyonunun açılması ve kişinin kendini ifade etme yeteneğini kazanması şeklinde birçok alt başlıkta atölye çalışması olarak değerlendirilirse çok daha verimli olmaktadır.
Evet, kişilerin yaşamı daha iyi algılaması adına karakteristik özelliklerine daha iyi bir farkındalık sensörü yerleştirebilmek adına veya yeni farkındalık sensörleri katabilmek adına birçok ipucu vermekteyiz fakat bu ipuçları genellemeler üzerine bina edildiği için kişinin şahsına münhasır bir çözüm üretilmemektedir.
Bu noktada kişi aktarılan bilgilerden bir miktar ilham alarak kendisinde bir farkındalık oluşturabilirse ne ala ki bu noktada yanlış yönlenmelerin faturası dolambaçlı yollar olmaktadır. Sonuç, farkındalık yaratayım derken farkındalıktan uzak, kaybolmaya yüz tutmuş bir karakter olabilir.
Tüm bu nedenlerden dolayı farkındalık çalışmamızın bir atölye çalışması olarak ya da küçük gruplarla değerlendirilmesi çok daha yerinde olacaktır.
Bu uzun süreçli bir yolculuktur ve değişimin sürekliliğinin kaçınılmaz olduğu bir dünyada farkındalık süreçleri de değişkenlik göstermektedir. Bir gün farkındayım dediğiniz konu ertesi gün yeni değişimlerle farkında olmadığınızı anladığınız bir yapıya dönüşebilir.
Farkındalık sonu olmayan bir süreçtir, hatta kişinin ölümü dahi yeni bir farkındalık kapısı aralayabilir. Kim bilir?
Sağlıcakla kalın…
Alparslan Varer
info@alparslanvarer.com
